Wolven leven in de zomer of herfst (in Europa ook over het hele jaar) vaak in kleine roedels maar ook als paar of solitair. In Noord-Amerika en Siberie vormen ze ook grote roedels van tot 20 of meer dieren.
Een roedel is meestal een familieverband uit ouderdieren, jaarlingen en pups. In tegenstelling tot in gevangenschap gehouden dieren bestaat er bij het in het wild levende wolven geen gevecht om de rangorde met alfa en omega wolven. De ouderdieren worden als natuurlijke autoriteiten geaccepteerd door hun nakomelingen.
Jonge wolven verlaten het roedel meestal met 1, soms pas met drie jaar. Sommige zoeken een territorium dicht bij hun geboorteplek, andere lopen velen honderden kilometers op zoek naar een territorium of geslachtspartner.
In west Europa omvat een territorium gemiddeld 100 – 300 km2. Wolven markeren hun territoria met urine, uitwerpselen en akoestisch door gehuil.
Wolven hebben een breed spectrum aan lichaamstaal, geluiden en geurstoffen. Aan lichaamstaal en gezichtsuitdrukking herkend men de stemming en de sociale rang. Door hun specifiek geluid verdedigen ze de grens van hun territoria en communiceren ze met andere wolven.
