Goudjakhals doodde schapen in Ooijpolder Gelderland
13 november 2020
DNA-onderzoek wijst uit dat de dode schapen in de Ooijpolder bij Nijmegen (28 en 29 oktober 2020) het slachtoffer zijn van een goudjakhals. De goudjakhals is sinds 29 oktober niet meer gezien in de Ooijpolder en mogelijk doorgetrokken.
Voor Nederland is de goudjakhals een relatief nieuwe soort. Pas drie keer eerder is een goudjakhals in Nederland aangetoond, waarvan twee keer op de Veluwe.
Dit is de eerste keer dat we een aanval op schapen zien door een goudjakhals. Provincie Gelderland vindt dat schapenhouders hier niet de dupe van mogen zijn en vergoedt de schade, net zoals voor de wolf. Dat doet de provincie totdat er landelijk meer duidelijkheid is over hoe omgaan te gaan met de goudjakhals.
De goudjakhals is een Europees beschermde soort die op eigen kracht zijn verspreidingsgebied uitbreidt. In Nederland is het een nieuwe soort, waarvoor de wet nog moet worden aangepast. Dit betekent ook dat er geen landelijke schaderegeling is. Provincie Gelderland vindt dat schapenhouders hier niet de dupe van mogen zijn en vergoedt de schade, net zoals voor de wolf.
De goudjakhals is sinds 29 oktober niet meer gezien in de Ooijpolder en mogelijk doorgetrokken. Staatsbosbeheer deed verder onderzoek in het gebied met onder ander een wildcamera bij het woensdag 4 november opgebouwde raster.
De jakhals (Canis aureus)
In het kielzog van de wolf is ook de jakhals (Canis aureus) bezig aan een Europese opmars. Vanuit zijn traditionele verspreidingsgebied in het zuidoosten van Europa rukt de soort op naar het noorden en westen.
Op 19 februari 2016 is een goudjakhals (Canis aureus) waargenomen op de Veluwe. Het betreft de eerste waarneming van deze diersoort in Nederland. De waarneming is gedaan met behulp van een cameraval.
Binnen Europa is de soort aan een opmars bezig. Aanvankelijk kwam de goudjakhals vooral voor op de Balkan en in Griekenland en Turkije. Inmiddels is de soort echter ook meer naar het westen en noorden aangetroffen, in landen als Italië, Oostenrijk, Zwitserland, Tsjechië, Polen en de Baltische Staten. Ook in Duitsland wordt de soort op een groeiend aantal plekken gezien.
De eerste waarneming was in mei 2015 bij Cuxhaven op 110 kilometer van de Nederlandse grens bij Groningen
Op 13 augustus 2016 werd een jakhals waargenomen in de buurt van Frankfurt. Dat is nog slechts 200 kilometer van de Nederlandse grens.
In landen waar de jakhals (zover bekend) voor het eerst opduikt stelt zich de vraag of de soort een ongewenste exoot is, of juist welkom moet worden geheten. Onderzoek laat zien dat de goudjakhals, als hij hier uit eigen beweging opduikt, gewoon moet worden behandeld als een inheemse soort. Bovendien geniet de goudjakhals een mate van bescherming onder de Europese Habitatrichtlijn.
Die juridische status reist gewoon met de jakhalzen mee, ook als ze zich in een ‘nieuw’ land vestigen.
De jakhals lijkt op een kleine wolf, met verhoudingsgewijs kortere poten, staart en oren, en een spitsere snuit. De vacht is rossig bruin tot goudrood, in de winter op de rug vaak wat zwart. Anders dan bij alle andere hondachtigen zijn bij goudjakhals de zolen van de twee voortenen aan de achterzijde met elkaar vergroeid. Dit levert een unieke pootafdruk op, die gemakkelijk te onderscheiden is van vos, wolf of de hond.
